Güneşten kopan bir parçanın zamanla soğuyarak Dünya’yı oluşturduğu teorisi, çalışmada kendini “Dünya” olarak tanımlayan amorf bir taş parçasında vücut bulur. Parça triptik yapıtların yaygın içeriğini oluşturan anlatıların aksine, teorinin taş üzerinden görselleştirildiği, öte yandan varak kaplamalı çerçeveyle geleneğe sadık kalınarak işlendiği bir üçlemedir. İlk panelde dünyanın gerçek ağırlığıyla ifade edilen taş, ikincisinde kabuğunda kıtaların ve okyanus çukurlarının oluştuğu, üçüncüde ise kesiti alınarak çekirdeğine kadar tüm katmanların gösterildiği yumurta formuyla resmedilir. Dünyanın hayat veren yapısına atfen gerçekleştirilen çalışma, onun zamanlar öncesi hallerinden kesitler sunarak izleyicide gezegene dair yeni algılar yaratır.